Bioróżnorodność w kamieniołomach

Podczas wydobywania minerałów zmieniamy krajobraz i na pierwszy rzut oka wydaje się, że niszczymy przyrodę i osłabiamy różnorodność biologiczną. Jednak kamieniołomy mogą w rzeczywistości stanowić ważne siedliska dla roślin i zwierząt, które są coraz częściej wypierane przez rozwój na innych obszarach, zarówno w fazie aktywnej, jak i poprzez rekultywację do siedlisk przyrodniczych.

Kamieniołomy mogą zapewniać dynamiczną mozaikę siedlisk na różnych etapach sukcesji oraz formy terenu, które zapewniają interesującą mikrotopografię z unikalnymi warunkami klimatycznymi. Dzięki aktywnemu procesowi kamieniołomu cechy te mają często charakter przejściowy, występując w różnych częściach terenu w różnym czasie.

Te nisze ekologiczne oferują zwierzętom i roślinom obszar odosobnienia, który obecnie rzadko można znaleźć poza naszymi kamieniołomami. Przykładami takich gatunków są: kokoszka piaskowa, pszczołojad, puchacz i sokół wędrowny, kumak żółtobrzeżek, ropucha paskówka, a także storczyk pszczeli i inne rzadkie storczyki.

Możliwości tworzenia i zarządzania siedliskami można podzielić na trzy odrębne obszary: aktywną strefę wydobycia, tereny nieoperacyjne (obszary, które podlegają kontroli zarządczej firmy, ale nigdy nie będą wydobywane) oraz rekultywację po wydobyciu.

Siedliska związane z aktywną fazą kamieniołomu obejmują wczesne pionierskie tereny podmokłe i użytki zielone oraz wspierają wiele gatunków, które wymagają gołej ziemi lub minimalnej roślinności, ubogich w składniki odżywcze podłoży i ciepłych warunków klimatycznych. Ze względu na geologię, obszary mogą być wydobywane, pozostawiane na kilka lat, a następnie ponownie obrabiane. Ze względu na ten dynamiczny sposób pracy, te pionierskie siedliska są często zakłócane i rozwijają się w innym miejscu, więc istnieje ciągły ruch pionierskich siedlisk w całym kamieniołomie, w następstwie procesu wydobywczego.

W mniejszym lub większym stopniu kamieniołomy mogą posiadać obszary siedlisk otaczające granicę wydobycia, które nie będą eksploatowane i pozostaną nienaruszone przez cały okres eksploatacji kamieniołomu. Obszary te mogą zostać wzmocnione z korzyścią dla różnorodności biologicznej poprzez ukierunkowane działania w zakresie zarządzania lub poprzez tworzenie nowych siedlisk, na przykład stawów.

Po zakończeniu procesu wydobycia kamieniołomy są rekultywowane, a ich końcowe przeznaczenie określa się w drodze konsultacji z odpowiednimi władzami i okolicznymi społecznościami. Daje to nowe możliwości tworzenia siedlisk. W wielu miejscach wydobycie minerałów prowadzi do osiągnięcia poziomu wód gruntowych, pozostawiając zbiorniki wodne, które mogą być ulepszone dla przyrody. Inne godne uwagi siedliska, które mogą rozwijać się w wyczerpanych kamieniołomach, to murawy wapienne, lasy / tereny leśne - mokre i suche, wrzosowiska i inne tereny podmokłe.

Więcej informacji na temat podejścia Heidelberg Materials do bioróżnorodności można znaleźć na stronie internetowej firmy.